Met dit in het achterhoofd en bij het herhaaldelijk zien dat zijn zoon geen plezier ontleende aan het lezen van verhalen, begon Nico zijn eigen Fantasy verhaal te schrijven. Hij wist nog niet in wat voor vorm het precies gegoten zou worden om het verhaal leesbaar te maken voor zijn zoon, maar het moest en zou gebeuren.

Voor de visuele kant ging Nico een samenwerking aan met Jorin Evers. Aan de hand van Nico’s woorden en eigen schetsen, tekende Jorin de wereld en de wezens van het Fantasy verhaal. Naar aanleiding van een reeks storyboards (getekende scenes uit het verhaal), waardoor het verhaal zo mogelijk nog meer tot leven kwam, besloot Nico het verhaal in stripboekvorm te gieten. Beeldend, met veel plaatjes, en minder tekst dan het gemiddelde stripboek, maar zonder in te leveren op diepgang.

Een eerste deel van het stripboek werd samengesteld. Nico en Jorin werkten in de late uurtjes naast hun eigen werk gestaag verder aan het eerste deel. Maar dit eerste deel had een behoorlijk grote tekstuele opzet nodig om de wereld uit te leggen en context te bieden. Bij het zien van deze lap tekst werd Nick meteen geconfronteerd met zijn Dyslexie. Het lezen van de opzet was tergend voor hem en daarnaast waren er nog een aantal aandachtspunten waar zijn vader op zou kunnen letten.

Nico, die inmiddels doorhad dat dit project een grootse aanpak nodig had, besloot om knopen door te hakken. Jorin kwam begin 2022 bij hem in dienst om zo volle dagen aan het uitwerken van het verhaal te kunnen besteden. Middels meerdere gesprekken (en discussies) zetten zowel Nico alsook Jorin zich er voor in om het verhaal zo goed mogelijk tot zijn recht te laten komen. Ze houden hierbij op elk mogelijk vlak rekening met diegenen met Dyslexie om het verhaal voor hen zo goed mogelijk leesbaar te maken. Deel 1, genaamd ‘De Reis naar de Verborgen Vallei’, van deze 6-delige boekenreeks is momenteel in de maak.

Tijdens het uitwerken van de visuele stijl van de oorspronkelijke strip kwam bij Nico de gedachte op dat deze visuele stijl diepgaande gevolgen zou kunnen hebben. Wat als deze manier van verhaal vertellen, deze beeldende stijl, ook toegepast zou kunnen worden op het onderwijs, waardoor zijn zoon en talloze andere leerlingen met Dyslexie niet zouden blijven zitten op vakken die eigenlijk helemaal niks met taal te maken hoeven te hebben? Het beeldleren was geboren.

In overleg met enkele scholen gingen hij en Jorin aan de slag om een test pagina te maken uit een boek met geavanceerde rekenopgaven voor groep 8 en verspreidden deze onder zoveel mogelijk scholen (zowel basis onderwijs alsook middelbaar onderwijs) om de pagina te laten testen door betrokken leraren en begeleiders.

De beeldleren methode blijft tot op de dag van vandaag in ontwikkeling, terwijl Nico zich er op de achtergrond voor in zet om het zo groot mogelijk aan te pakken en straks op Nationale schaal leerlingen met Dyslexie te kunnen helpen.